Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ & ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.

ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ—Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ
ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ






Ἀπὸ τὴν προεπαναστατικὴ περίοδο
 μερικοὶ ἐκπρόσωποι τοῦνεοελλ.διαφωτισμοῦ
(ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ,ΨΑΛΙΔΑΣ , ΒΗΛΑΡΑΣ)
ὑποστήριξαν ὅτιἀφενός ἡ Νέα Ἑλληνικὴ εἶναι μιὰ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ γλῶσσα ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἤ τὴν βυζαντινή (γι'αὐτὸ καὶ τὴν ἀποκαλοῦσαν ΡΩΜΕΗΚΗ ἤ ΓΡΑΙΚΙΚΗ)καὶ ἀφετέρου θὰ πρέπει ἡ ὀρθογραφία της νὰ εἶναι ΦΩΝΗΤΙΚΗ (ἤ φωνηματική,ὅπως λέγεται).
Πχ ἡ λέξη 'ΑΘΗΝΑΙΟΙ' νὰ γράφεται ὡς... 'ΑΘΙΝΕΪ'
ἤ περίπου ἔτσι(διότι ὑπάρχουν ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ.)
Συγκεκριμενα τὸ βιβλίο ποὺ ἐξἐδωσε τὸ 1814 ὁ Γ.ΒΗΛΑΡΑΣ φέρει τίτλο "ΡΟΜΕΗΚΗ ΓΛΟΣΑ"(sic)


Αὐτὴ ἡ ἄποψη τοῦ ΒΗΛΑΡΑ καὶ τῶν ἄλλων  διαφωτιστῶν ποὺ βεβαίως ὑποστηριζόταν κυρίως γιὰ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ λόγους δηλ γιὰ τὴν ΕΥΚΟΛΗ ΜΟΡΦΩΣΗ τῶν ὑποδούλων Ἑλληνων  ἀλλὰ καὶ μὲ λίγη δόση ..ἀντικληρικαλισμοῦ ἐφόσον ὁ Διαφωτισμός ἐστρέφετο κατὰ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ΑΥΘΕΝΤΙΑΣ καὶ ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιοῦσε τὴν Ἀρχαΐζουσα..
 Ἡ ἀντίληψη  αὐτὴ περὶ γλώσσας λοιπόν ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΓΡΙΩΣ ἀργότερα
μὲ τὸν περιλάλητο "ΔΙΑΛΟΓΟ" τοῦ ΣΟΛΩΜΟΥ,
ὁ ὁποῖος  ἄν καὶ ὁ μεγαλύτερος ποιητὴς μας )
ΑΓΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΑ ΓΛΩΣΣΑ (πχ τοῦ Κάλβου) γιατὶ ἔφυγε μικρὸς γιὰ τὴν Ἰταλία μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του , μένοντας μόνο μὲ τὶς γλωσσικές γνώσεις  τῶν ἑλληνικῶν τῆς ζακυνθινῆς διαλέκτου τῆς ὑπηρέτριας μητέρας του Ἀγγελικῆς Νίκλη (ἡ ὁποία ξαναπαντρεύτηκε τὸν λογιστὴ τῶν Σολωμῶν , Λεονταράκη , κι ἄρχισε μιὰ νέα ζωή..)


Ὡστόσο δὲν συμφωνοῦσαν προεπαναστατικά
 ὅλοι οι Διαφωτιστὲς μὲ αὐτὴ τὴν θέση·
χαρακτηριστικά ὁ ΚΟΡΑΗΣ πρέσβευε τὴν λεγόμενη ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ δηλ κατʹ οὐσίαν τὴν ΚΑΘΑΡΣΗ τῆς γλώσσας τῶν ὑποδούλων ἀπὸ τὶς ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ (πχ μεράκι),ΣΛΑΒΙΚΕΣ(πχ κοτέτσι) ἤ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΕΣ (πχ.φαμίλια) λέξεις .
Γι αὐτὸ κι ὁ Κοραῆς ἄρχισε τὴν σχολιασμένη ἔκδοση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων μὲ ἐκπληκτικὰ ,φιλολογικῶς,ἀποτελἕσματα.

Ἡ ἄποψη τοῦ Βηλαρᾶ δὲν ἐπεβλήθη βεβαίως στὸ ΕΛΕΥΘΕΡΟ νεοελληνικὸ κράτος,ἀλλὰ ἡ θέση γιὰ φωνητικὴ γραφὴ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ συνεχίστηκε νὰ ἐκπροσωπεῖται  καὶ ΝΑ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ μέσῳ τοῦ πολιτικοποιημένου ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ (= καθαρεύουσα ἤ δημοτική ;)  ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ" τῆς εὐρύτερης ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,
μὲ τελευταῖο παράδειγμα ,ἀρκετά ἀργότερα,κατὰ τὸν ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ (1930) τὴν θέση τοῦ ΓΛΗΝΟΥ γιὰ τὴν ΛΑΤΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ,δηλ τὴν καθιέρωσηστὴ νεοελλ.γραφὴ
αὐτῶν ποὺ σήμερα ἀποκαλοῦμε 
..greeklish !!
(Βλ .ΓΛΗΝΟΣ,"Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΣΥΝΗΣ",
"Πρωτοπορία" τεῦχος ΜΑΡΤΙΟΥ 1930, σελ 76-77
-βλ. ΦΩΤΟ)
[Τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο μάλιστα προωθεῖτο καὶ τὸ 1975 γιὰ τὴν γραφὴ τῆς τότε καθιερωθείσης Δημοτικῆς, ἀλλὰ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ Ο ΚΩΝ. ΤΣΑΤΣΟΣ κλπ ἀκαδημαϊκοί..]






Ἱστορικὸ παράδειγμα λατινικῆς γραφῆς τῆς Ἑλληνικῆς ἀποτελοῦν τὰ λεγόμενα ΛΕΒΑΝΤΙΝΙΚΑ ,Χίου και Κρήτης (τοῦ 17ου αἰ.)ἐνῶ σὲ φωνητικὴ ἑλληνικὴ γραφὴ ἐκδόθηκαν σχολικὰ βιβλία στὴ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ γιὰ τοὺς ἐκεῖ ἑλληνόφωνους,ἐπίσης στὸν Μεσοπόλεμο
(Βλ Γραμματικὴ φωνητικῆς ὀρθογραφίας, Κ.ΤΟΠΧΑΡΑΣ, Ι ΓΡΑΜΑΤΙΚΙ ΤΙ ΡΟΜΕΙΚΥ (sic)1932, ἀνατύπωση ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ,1988)


Τὸ ὅτι περιθωριοποιήθηκε ἡ φωνητικὴ ὀρθογραφία στὸ νεοελληνικὸ  Κράτος ὀφείλεται ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ  σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ στὸν θεμελιωτὴ τῆς νεοελλ.ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ Καθηγητὴ Γ.ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ (+1941) ὁ ὁποῖος μὲ τὶς γλωσσολογικὲς μελέτες του ("ΑΚΑΔΕΙΜΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ-1903 κεξ) ἔδειξε ὅτι Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΚΟΙΝΗ καὶ ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρὰ της ἀποτελεῖ ἐξέλιξη τῆς ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΗΣ τοῦ 4ου αἰ. ΠΧ .

Καὶ τέλος πάντων μὲ τὴν ΣΥΝΘΕΣΗ καθαρεύουσας δηλ ΛΟΓΙΑΣ γλώσσας
καὶ δημοτικῆς δηλ καθομιλουμένης ,
 προέκυψε ἡ ΚΟΙΝΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ἀμιγὴς καθαρεύουσα οὔτε ἀμιγὴς δημοτικὴ  ( Πῶς θὰ μποροῦσε ἄλλωστε ;
Πχ ἐνῶ λέμε "ΦΤ‒ΕΡΟ" ταυτόχρονα λέμε
 " ΠΕΡΙ‒ΠΤ‒ΕΡΟ"ἤ λέμε " ΦΤ‒ ΩΧΟΣ ,
ἀλλὰ " ΠΤ ‒ΩΜΑ" κλπ )


Συνεπῶς σὲ μιὰν ΚΟΙΝΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  γλῶσσα μὲ ἱστορικὴ συνέχεια 2000 καὶ πλέον χρόνων ,δὲν ἔχει νόημα ἡ φωνητικὴ γραφὴ καὶ ὀρθογραφία ἀφοῦ ἡ Νέα Ἑλληνικὴ ἀνάγεται ,μέσῳ τῆς βυζαντινῆς,  στὴν ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΚΟΙΝΗ(ὅπως ἀποδεικνύεται ἄλλωστε ἀπὸ τὴν ΠΡΟΦΟΡΑ -μετὰ τὰ ἑλληνιστικὰ χρόνια ἡ προφορὰ τῆς ἑλληνικῆς σὺν τῷ χρόνῳ μετεβλήθη ἀπὸ ΠΡΟΣΩΔΙΑΚΗ σὲ ΤΟΝΙΚΗ ὅπως εἶναι σήμερα-καὶ τὴν ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΔΟΜΗ τῆς γλώσσας).

Κάτι τελευταῖο:
 ἡ ἐπίκληση τῆς ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ μέσῳ τῆς φωνητικῆς ὀρθογραφίαςποὺ ἐπικαλέστηκαν πολλοί ,ἀπὸ τὸν Βηλαρᾶ ὥς τὸν Γληνό(ἀλλὰ κι ἀπὸ ἄλλους ποὺ ὑπορρήτως τὴν ὑποστήριζαν ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ χωρὶς νὰ τὸ ποῦν εὐθέως, γιὰ λόγους δῆθεν "προοδευτισμοῦ" ἤ "ἀριστεροσύνης"...) δὲν ἔχει βάση γιὰ δύο λόγους :
1) ἡ φωνητικὴ ἁπλοποίηση γεννᾶ περισσότερα προβλήματα μὲ τὴν πληθώρα ΟΜΟΗΧΩΝ ποὺ δημιουργεῖ·
πχ :
ἡ=θηλυκὸ ἄρθρο-,
οἱ =ἀρσενικὸ ἄρθρο-,
ἤ=διαζευκτικό
( ΟΛΑ:  ‒ i ἤ ‒ι)

2)  μὲ τὴ φωνητικὴ γραφὴ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣκαὶ εἶναι δύσκολο σὲ κάποιον ποὺ ἔχει μάθει ἑλληνικὰ μὲ φωνητικὴ γραφὴ νὰ διαβάσει , ὄχι μόνο βυζαντινὰ κείμενα, ἀλλὰ καὶ ἔργα Νεοελλήνων λογοτεχνῶν, πεζογράφων  καὶ ποιητῶν  ὅπως ὁ  ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ,ὁ ΕΛΥΤΗΣ ,ὁ ΒΙΖΥΗΝΟΣ,ὁ ΚΑΛΒΟΣ κλπκαθὼς καὶ ΟΛΗΝ  τὴνπροεπαναστατικὴ λογοτεχνικὴ παραγωγὴ πχ τὴν ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ..


Τούτων λεχθέντων ἀποκαλύπτεται ἡ ΠΟΛΙΤΙΚΗ καὶ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ρίζα τέτοιων ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ,δῆθεν προοδευτικῶν ἀντιλήψεωνοἱ ὁποῖες τελικὰ ἐκεῖνο ποὺ στοχεύουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δὲν εἶναι ἡ εὔκολη μόρφωση τοῦ "λαοῦ"ἀλλὰ Η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.


Ἐκεῖ ἀκριβῶς στοχεύουν ,
ξεχνῶντας ὅτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ,ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ,
ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΙΛΙΕΤΑΙ καὶ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ 3000 ΧΡΟΝΙΑ ,ὅπως εἶπε προσφυῶς ἡ ΑΡΒΕΛΕΡ...



____________




Ρένος : ΑΠΟ ΤΟΝ "ΔΙΑΛΟΓΟ" ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ
ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ


________



















Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΝ 30η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.

Τὸ κρεββάτι τοῦ Τιμάρχου: Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.