Πολυτονικό : Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Από Ανώνυμος Σεπτεμβρίου 14, 2016

__________

(ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ & Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ)

Μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας
τοῦ πολυτονικοῦ (ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 1982 ΣΤΗΝ..ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΒΟΥΛΗ
ΜΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ..)
πέραν τῆς βίαιης ἀποκοπῆς τοῦ Νεοέλληνα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ γραφὴ αἰώνων ,ἐπιβλήθηκε ἕνας ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ χωρισμὸς στὴν ἑλληνικὴ Γραμματεία ,δεδομένου ὅτι ἀπὸ τὸν 9ο αἰ.μΧ μέχρι τὸ 1982 τὰ ἑλληνικὰ γράφονταν μὲ τὴν ιστορικὴ ὀρθογραφία τοῦ πολυτονικοῦ.

Τίθεται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα , σὲ ποιὸ σύστημα θὰ τυπώνονται τὰ ἔργα τῶν συγγραφέων τῆς Τουρκοκρατίας , ἤ ἡ Δημοτικὴ Ποίηση ἤ τὰ ποιήματα τοῦ Καβάφη καὶ τοῦ ʼΕλύτη , ἄν δεχθοῦμε ὅτι ΜΟΝΟ τὰ ἀρχαιοελληνικὰ καὶ βυζαντινὰ ἔργα θὰ ἐκδίδονται μὲ πολυτονικό;

Μὲ ποιὸ κριτὴριο γίνεται τέτοιου εἴδους χωρισμός; ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ?

Ὅμως τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα ποὺ δημιουργεῖ ὁ μονοτονισμὸς ἔγκειται στὴν ἀδυναμία ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗΣ τῶν λέξεων ,
χωρὶς τὴ γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.

Ἐξηγῶ:

1) Πῶς θὰ ἑρμηνευτεῖ ὁ ΣΥΜΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ π.χ.ἐπὶ +ἵππος =ἔφιππος, νύκτα+ἡμέρα=νυχθημερὸν

κατὰ +ὅλον = καθόλου (καθʼὁλοκληρία)
ἀντὶ+ὑπολοχαγὸς=ἀνθυπολοχαγὸς κλπ

ἤ τὰ προϊόντα ΑΝΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΕΩΝ
πχ ΘΡΕΨΩ-ΤΡΕΦΩ/ΤΡΟΦΗ

2) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ προέλευση ΣΥΝΘΕΤΩΝ λέξεων ὅπως πχ.ἔφορος, κάτοψις ὅταν ἀγνοεῖται ἡ δασεῖα στὸ ρῆμα " ὁρῶ " (>ὅρασις) ἤ ἡ ψιλὴ τοῦ μέλλοντα " ὄψομαι"(>ὀψις)

[ ΣΗΜΕΙΩΣΗ : στὸ σημεῖο αὐτὸ καταδεικνύεται καὶ τὸ ὅτι εἶναι ΕΝΙΑΙΑ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀρχαία καὶ νέα, μὲ δεδομένη τὴν ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ τῶν λέξεων

( ὁρῶ> ὅραση, ὁρίζοντας , ὄψομαι> ὄψη, ὀπτικά)—ὅπως δίδασκε ὁ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ]

3) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ λέξεων ὅπως πχ " ὀλιγ‒ωρία ",χωρὶς γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ, ἀφοῦ <ὥρα> μὲ δασεῖα εἶναι ἡ ὥρα τοῦ ρολογιοῦ, ἐνῶ <ὤρα> μὲ ψιλὴ εἶναι ἡ φροντίδα ( ὀλιγωρία= ὀλίγος+ὤρα, τιμωρία=τιμή+ὤρα κλπ).

4) Πῶς θὰ γίνει γνωστὴ ἡ ἐτυμολογία δηλ.ἡ ἱστορία τῶν λέξεων ὅπως : Χίος =ἡ νῆσος,
ἐνῶ Χῖος= ὁ Χιώτης ἤ τὰ ἄρματα (μὲ ψιλή) =τὰ ὅπλα (ἐκ τοῦ λατινικοῦ arma/armorum) ἐνῶ ἅρματα (μέ δασεῖα) =οἱ ἅμαξες (ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὅμήρου).

Στὸ σημεῖο αὐτὸ φαίνεται ὅτι τὸ πολυτονικὸ εἶναι ἀναγκαῖο καὶ στὴ νέα ἑλληνικὴ, καθʼ ὅσον ἡ λέξη " ἄρματα/ἀρματολός" εἶναι νεοελληνικῆς προελεύσεως.

Ἐπίσης ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω παραδείγματα

γίνεται φανερὸ ὅτι στὸ μονοτονικὸ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ἀπαραιτήτως ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ γιὰ νὰ κατανοηθοῦν οἱ ὁμόηχες λέξεις μὲ διαφορὰ στὸν τονισμό.

Τούτων λεχθέντων, γίνεται σαφὲς ὅτι χωρὶς γνώση τοῦ πολυτονικοῦ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΛΗΘΟΥΣ ΛΕΞΕΩΝ , λόγῳ τῆς διαφοροποιητικῆς ἀξίας τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων ( βλ. παραπάνω ἐνδεικτικὸ πίνακα).
Καὶ χωρὶς τὴ γνώση τῆς ἱστορίας τῶν λέξεων, δηλ.τοῦ ὅλου ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ τους , ἀκρωτηριάζεται ὁ νοηματικὸς πλοῦτος τῆς γλώσσας ποὺ μιλοῦν οἱ Νεοέλληνες , φτωχαίνει ὁ λόγος τους καὶ ὡς γνωστόν, ὁ ΛΟΓΟΣ εἶναι ὀ μόνος τρόπος κατανόησης τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΦΤΩΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ἀπὸ τὴν νεοελληνικὴ γραφὴ καὶ κατεξοχὴν ἡ ἀποκοπὴ τοῦ Νεοἐλληνα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ΣΥΝΕΧΕΙΑ τῆς ἑλληνικῆς ΓΡΑΦΗΣ καὶ γλώσσας,δηλ.ἀπὸ ΤΟ ΜΟΝΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

_____

ΥΓ κάποιοι πονηροὶ βεβαίως θὰ ὑποστηρίξουν ὅτι ἀφοῦ σήμερα δὲν προφέρονται τὸνοι καὶ πνεύματα θὰ πρἐπει νὰ καταργηθοῦν.

Ἀλλὰ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ διαφέρει ἡ ΓΡΑΦΗ άπὸ τὴν ΠΡΟΦΟΡΑ πχ στὰ ἀγγλικὰ τὸ knight {=ἱππότης} προφέρεται /νάϊτ/ καὶ στὰ γαλλικὰ τό <eau > {=νερό} προφέρεται /ο/ .

ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ γιὰ νὰ ταυτίζεται μέ τὴν προφορά;

ΥΓ2 . οἱ τόνοι καί τὰ πνεύματα εἰσήχθησαν ἤδη μετὰ τὰ χρόνια τοῦ Ἀλεξάνδρου, στὴ μεγαλογράμματη γραφὴ —βλ ΠΑΠΥΡΟ ΒΑΚΧΥΛΙΔΗ—ὤστε νὰ μάθουν τὴν προσωδιακὴ προφορὰ τῆς τότε ἑλληνικῆς οἱ ξένοι λαοὶ τῆς Ἀνατολῆς.
Τὸ πολυτονικό ὅμως, συστηματοποιήθηκε καὶ γενικεύτηκε στὰ βυζαντινὰ χρόνια—9ος αἰ.— μὲ τὴν καθιέρωση τῆς μικρογράμματης γραφῆς.
Δηλ.ἡ πολιτικὴ ἀπόφαση τοῦ 1982,
ἀκρωτηρίασε τὴν ἱστορικὴ γραφὴ 1000 χρόνων τῆς ἑλληνικῆς...

ΥΓ3 ἡ Ἀριστερὰ τοῦ Μεσοπολέμου ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ζητᾶ τὴν ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΝΗΤΟΥ στὴν νεοελληνικὴ γραφὴ

βλ.τὴν θέση τοῦ ΓΛΗΝΟΥ γιὰ τὴν ΛΑΤΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ,δηλ τὴν καθιέρωσηστὴ νεοελλ.γραφὴ

αὐτῶν ποὺ σήμερα ἀποκαλοῦμε ..greeklish !!

(Βλ .ΓΛΗΝΟΣ,"Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΣΥΝΗΣ",
"Πρωτοπορία" τεῦχος ΜΑΡΤΙΟΥ 1930, σελ 76-77
-βλ. ΦΩΤΟ καὶ

https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2017/11/blog-post.html
[Τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο μάλιστα προωθεῖτο καὶ τὸ 1975 γιὰ τὴν γραφὴ τῆς τότε καθιερωθείσης Δημοτικῆς, ἀλλὰ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ Ο ΚΩΝ. ΤΣΑΤΣΟΣ κλπ ἀκαδημαϊκοί..]